Zebrane listy pozwalają prześledzić drogi życiowe ich autorów. Są świadectwem dziejów Liceum Polskiego, dziejów życia tych, którzy do Polski powrócili i tych, którym się to nie udało.
17 kwietnia 1955 r. Lech Zarzycki pisze do Marcela Malbosa:
„Bardzo wielu Villardczyków jest w Polsce: Rulka - inżynier budowy statków; Krupiczak - profesor chemii; Skinder - dyrektor liceum; Długosz – pisarz, Stączek – inżynier budowy maszyn, Wędrychowski – nauczyciel angielskiego, Wicha – minister spraw wewnętrznych; Berger – dyrektor jednego z domów kultury (i oczywiście prowadzi chór) i jego żona, członek rady powiatu; Lisowski - publicysta i dyrektor działu poezji w jednym z wydawnictw; pani Łukasiewicz - profesor biologii, pani Stefanowicz – profesor francuskiego; Wolf - redaktor naczelny jednego z większych dzienników; Obidniak - aktor; Wisia Siebeneychen - ekonomistka; jej siostra, Maria - malarka; ich brat - inżynier elektryk; Krymicki – nauczyciel angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, niemieckiego i nie wiem czego jeszcze…”